ผมเข้าเรียนมหาวิทยาลัย มีความคิดเดียว เรียนเพื่อไม่ทำงานรับจ้างนายทุน คือ หารู้วิธีหาเงินโดยไม่ต้องเป็นลูกจ้าง ขี้เกียจนอนตื่นเช้า ไม่ชอบถูกบังคับให้ทำโน้นนี้ ในสิ่งที่เราไม่อยากจะทำ พูดง่ายๆเป็นคนขี้เกียจทำตามความฝันของคนอื่น เรียนมหาวิทยาลัย เพื่อหาคำตอบ ซึ่งเป็นคำตอบที่ต้องค้นหาเอง หาแนวทางที่ใช่สำหรับตนเอง
แบ่งหน้าที่ 2 อย่างแบบชัดเจน ได้แก่ เรียนหนังสือ และค้นหาวิธีไม่ทำงานรับจ้างนายทุน อยากหาเงินแบบไม่ต้องถูกจำกัดด้านเวลา ไม่ต้องทำตามใครๆ จึงค้นพบการเขียนบล็อก คือ เป็นนักเขียนบล็อกเกอร์ หารายได้จากการเขียนบล็อก รับทำเว็บบล็อก หาโฆษณามาติดบล็อกของเรา และต่อยอดไปถึงการนำสินค้ามาขายผ่านหน้าเว็บไซต์ของเรา หรือแม้กระทั่งเป็นผู้ผลิตสินค้าขายด้วยระบบออนไลน์ ไม่ว่าจะเป็นเว็บไซต์ แฟนเพจ ขายทางออฟไลน์ ขายทางออนไลน์
ชีวิตการทำงานแบบเป็นนายตัวเอง รอดนะ แต่เราต้องวางแผนให้ดี ทำด้วยระมัดระวัง ศึกษาตลาดความต้องการของคนในสังคมนั้นๆ ไม่ว่าเราจะทำงานแบบไหน อาชีพอะไรก็ตาม ที่เป็นอิสระจากกรอบขังทางด้านเวลา ไม่ถูกบังคับสังขาร ฝืนใจทำให้แล้วๆไป ไม่คิดไร ตกสิ้นเดือนมารับเงินเดือน ใช้เงินเดือน เงินเดือนใช้หมดแล้ว อดทนทำงาน คอยเงินสิ้นเดือน วนเวียนไปๆมาๆ สังสารวัฎแท้ๆ ทำงานไร้ศักยภาพ ไม่ก้าวหน้า
คำว่า ก้าวหน้าในความหมายของผมนั้น คือ เราได้ทำในสิ่งที่เรารัก เราชอบทำจริงๆๆ แล้วสิ่งไหนล่ะที่เราชอบจริงๆ คิดย้อนหลังเราจะมองเห็น คิดออก อะไรล่ะไม่ได้ทำในอดีตผ่านมาเสียดายที่สุด ไม่น่าปล่อยผ่านมาเลย น่าจะทำตอนนั้น ตอนนี้ก็ยังไม่ได้ทำ เออ! เริ่มทำซะ ก่อนที่เราจะตายเสียก่อนจบป่ะ
ยังไม่จบ "ชีวิตยังไม่สิ้นก็ดิ้นกันต่อไป" ลองถามตัวเองซิ เรียนเพื่ออะไร? คุณมีธงคำตอบในใจ ก่อนเริ่มต้นเรียนในมหาวิทยาลัย
ผมได้คำตอบก่อนเรียน จึงเข้าเรียน เรียนเพื่อไม่ทำงานรับจ้างนายทุนชัดเจนไหมครับ
แล้วเราจะทำงานเพื่อใคร ทำงานเพื่อตัวเอง เป็นนายตัวเอง เราคือผู้กำหนดอนาคตของตัวเอง ทำงานตัวเอง เพื่อตัวเอง ไม่ทำงานเพื่อนายทุน เขารวยมากแล้ว เราอยากรวยเหมือนเขา ก็ต้องทำงานให้กับตัวเอง
จึงมีปัญหาตามมา แล้วเราจะทำงานอะไรดี? ก็ต้องย้อนถามว่า "เราชอบอะไร ทำแล้วมีความสุข รู้สึกมีอิสระภาพมากที่สุด" ทำงานที่เรารักที่สุด น่าจะดีที่สุดสำหรับเรา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น