กำลังใจ

หลายคนที่กำลังท้อ..หลายคนที่กำลังสิ้นหวังไม่ว่าจะด้วยเรื่องอะไรก็ตาม เมื่อถึงเวลาของใจที่มันอ่อนแอ บางทีเราก็ไม่ได้ต้องการอะไรมากมาย ไม่ได้ต้องการวัตถุสิ่งของเข้ามาปรนเปรอชีวิตที่มีอยู่ เพียงแค่ “กำลังใจ” สิ่งเล็กน้อยที่บางครั้งเราก็ไม่รู้ว่าจะเดินออกไปหาได้จากที่ไหน

 หนึ่งคำพูดที่คนเราทุกคนมักจะได้ยินอยู่เสมอก็คือ ไม่มีใครให้กำลังใจเราได้นอกจากตัวเราเอง ตัวเราเองก็คือกำลังใจที่ดีที่สุด แต่บางครั้งมันก็อ่อนล้าเกินกว่าที่จะให้กำลังใจตัวเองซะแล้ว หนทางที่เราเดินไปข้างหน้าอย่างไม่มีวันหยุดหย่อน ไม่มีใครรู้ว่าเบื้องหน้าจะได้เจอกับอะไรอีกบ้าง จะล้มหรือเปล่า..จะเดินอย่างไรให้มั่นคงที่สุด 

ในโลกนี้ไม่เคยมีใครที่เกิดขึ้นมาแล้วเดินได้อย่างมั่นคง ไม่มีใครที่ไม่เคยล้ม แม้กระทั่งตอนเด็กๆเราก็ยังล้มจนเจ็บหัวเข่า นาทีนั้นเราคงอยากให้ใครสักคนมาอุ้มเราขึ้นไปจากพื้นดินตรงนั้น แต่เสียงพ่อกับแม่ตะโกนออกมาบอกให้ลุกขึ้น เราก็ต้องลุกให้ได้แม้หัวเข่าจะเต็มไปด้วยแผล  

แต่ละครอบครัวเลี้ยงดูผู้คนมาไม่เหมือนกัน บางคนมีกำลังใจที่ดีจากคนรอบข้าง จากครอบครัว จากคนที่รัก แต่สำหรับบางคนก็ต้องเข้มแข็งและให้กำลังใจตัวเองอยู่เสมอเวลาที่ล้ม ไม่ใช่เพราะว่าเขาคนนั้นไม่มีใครเพียงแต่ว่าคงไม่มีใครให้กำลังเขาได้ดีที่สุดเท่ากับตัวเขาเอง สิ่งสำคัญในการดำเนินชีวิตคือ “กำลังใจ” มันคงจะผ่านเรื่องเลวร้ายไปได้ไม่ยาก